Heel vaak krijg ik te horen: "Nu heb je wel chance met zo'n schoon weer hé!" of "amai, nu ga je vanavond weer veel in kas hebben!" of "nu moet je hard werken hé!", en ga zo maar door... Maar is dat ook echt zo? 

Zeker weten. Maar er komt zo ontzettend veel bij kijken. Als onze cremerie om 13 uur open gaat, dan ben ik al uren bezig om alles klaar te krijgen om jullie iets na de middag weer in de watten te kunnen leggen. 

Zondag én goed weer, dat wil natuurlijk zeggen... Een strakke planning die 's morgens vroeg begint. Om 6 uur staan de koeien al te popelen om gemolken te worden. Daarna, rond 7.30 uur, krijgen de kalfjes drinken, de koeien eten en werk ik de dagelijkse boerderij taken af. 

Om 9 uur is het alweer tijd om met de andere voorbereidingen te starten. Fruit snijden, deeg maken, sauzen voorbereiden, ijs draaien, ... En dan maar hopen dat alles klaar geraakt tegen de middag want dan gaan onze deuren weeral open. Alles geven!

Dat is niet het enige, de dagen voordien volg ik de weersvoorspellingen nauwgezet op. Ik wil natuurlijk kunnen inschatten hoeveel personeel er moet worden ingezet. Daarnaast wordt ook beslist hoe laat zij hier moeten zijn, of de voorraad moet worden aangevuld, of er nog ijs bijgedraaid moet worden en misschien of er zelfs nog fruit moet worden bijgekocht. Je ziet, een hele waslijst! 

Ook onze ijskarren en feesten moeten worden ingepland. Soms is het weer niet wat er voorspeld werd, en dan is het op de moment zelf bijsturen geblazen. Dan moet ik alles in het werk zetten om de planning weer op de rails te krijgen. 

Nog zo'n vaak gestelde vraag... "Is dat wel plezant, werken op een zondag als andere mensen een rustdag hebben?". Weest maar gerust hoor! "Geluk is wat er gebeurd wanneer voorbereiding en mogelijkheid elkaar ontmoeten". Bereid je voor op die mogelijkheid door hard te werken, in plaats van op dat moment te blijven wachten of hopen. 

Ik hoop natuurlijk 's morgens ook als eerste dat er weer veel volk naar onze boerderij komt, het geeft me echt een kick om te zien hoe ons terras vol stroomt. Het is heerlijk om te zien dat het personeel het naar zijn zin heeft en onze klanten tevreden zien smullen geeft ook een ongelooflijke voldoening. We proberen onze wachttijden zo kort mogelijk te houden, ons personeel bij te sturen waar nodig en zoeken onze zwakke plekken natuurlijk op onze allerdrukste dagen. En of dat die er nog zijn! 

Het lijkt heel simpel allemaal de zorgen, het geregel, het aansturen en het steeds op zoek gaan naar de best mogelijke oplossing is niet altijd eenvoudig maar het geeft je wel die rush en adrenaline om te blijven doorgaan. 's Avonds, of zeg maar 's nachts want vaak is het na middernacht, als ik in mijn bed kruip dan besef ik dat we duizenden mensen over onze vloer hadden, er weer een hoop taarten zijn afgehaald en onze ijskarren en foodtruck honderden mensen hebben laten smullen van ons ambachtelijk lekkers én dat we 30 mensen te werk gesteld hebben. Ja dan valt een mens gewoon lachend in slaap. Alles is weer goed gekomen, oef!

En zo is het, enkele uurtjes later, alweer ochtend. Mij ogen pikken nog na een korte nacht, soms is het moeilijk om uit bed te geraken maar onze koeien wachten natuurlijk niet. Het werk op de boerderij en in de cremerie stopt natuurlijk nooit, de machines moeten weer op tijd in gang zijn om ijs te kunnen draaien zodat de cremerie weer open kan. Het is een race tegen de tijd. 

In de zomer voelt het soms zelfs alsof ik huisarrest heb. Uitgaan gaat niet, uitrijden nog moeilijker. Twee bedrijven die 7 op 7 draaien en die je constant moet bijsturen en begeleiden. Het is een heel gedoe om dit even achter je te laten, daarom doe ik dat ook niet vaak. De kloof tussen vrije tijd en werk in het voorjaar is groot, want dan starten we aan onze eigen Tour De France. In de winter komen we weer even tot rust, en laden we onze batterijen hier op om tegen dat het zonnetje er door komt, weer kei hard te kunnen knallen!

Ik ben elke dag dankbaar dat ik dit mag doen, jullie zien genieten... Dat is waar ik het voor doe!