What happens in de melkstal...
Ik krijg regelmatig dezelfde vraag… “Melk jij je koeien nog?”. Het zal wel zijn! Elke dag van de week, twee keer per dag, maar ik heb ook wel eens een vervanger als het niet uitkomt. De volgende vraag is dan meestal: “Word jij dit dan niet beu?”. Bijlange niet! Maar wij zijn natuurlijk ook gewoon mensen waardoor er op de ene dag meer goesting is dan op de andere.
Dansen en zingen...
Soms heb ik ook wel eens geen zin om te starten, maar eens bezig kan ik weer even dichter bij mezelf komen. Weg uit de drukte van alledag. Ik, en mijn koeien. Mijn zen moment. Ik kan ongestoord en dromend mijn wildste ideeën uitwerken. Of dansen en zingen, waarom niet? Ik heb veel toeschouwers, maar buiten wat boegeroep krijg ik nooit commentaar. Héérlijk toch?
Een plek waar ik vrienden weer dichter bij het boerenleven en de natuur breng, een plek waar geheimen worden verteld, een plek waar vriendschappen ontstaan, ruimte om te zijn wie je bent, … Maar ook een ruimte waar gedatet wordt en liefde kan groeien. Plezier maken, fikfakken, lachen, gieren en brullen. Allemaal onder het toezien van mijn 80 grieten.
Elke koe een handleiding...
Die grieten, mijn koeien, dat zijn dames met eigen gewoontes. Stuk voor stuk zijn ze anders. Zo zijn er koeien die altijd als eerste binnen komen, en koeien die steeds weer als laatste komen. Er zijn ook koeien die alleen links of rechts binnen komen. Elk met zijn eigen handleiding dus!
Ze staan ook echt voor de deur te kijken, te wachten. Tot die ene plek die ze willen vrij komt. Jagen wij die koe binnen naar een andere plaats, dan wil ze gegarandeerd niet gemolken worden. Ze zal gewoon geen melk geven.
Gelukkige koeien, dat is goud waard!
Als we de laatste koeien aanhalen om naar de melkstal te gaan zijn er koeien bij die plots stokstijf blijven staan. Die gewoon niet bewegen… Als je hen voorbij wandelt hoor je ze bijna denken: “oef, ze heeft me niet zien staan”. En dan hebben we ons Bella, ook een special geval. Zo menselijk dat het soms gevaarlijk wordt. Zo heeft ze de gewoonte om bij het verlaten van de stal de stekker van de radio uit te trekken.
Er zijn koeien die overduidelijk genieten van onze aanwezigheid, als wij staan zingen en dansen dan komen ze kijken door de deur. Waarop wij ze lieflijk strelen over hun kopje, en dan voel je hoe gelukkig ze zijn.
En gelukkige koeien geven meer melk, én zorgen voor een gelukkige boerin!
Reactie schrijven
veerle (vrijdag, 01 juni 2018 20:46)
Mooie website en fijn om te volgen en lezen!
Vanessa (vrijdag, 01 juni 2018 22:14)
Heel mooi verwoord!!
Roos Willemse (vrijdag, 01 juni 2018 22:28)
Tof Mieke!! Doe je goed !!
Branders Daniella (zaterdag, 02 juni 2018 09:46)
Amai zo tof om te lezen en hilarisch hoe sommige koeien zijn. Dat doet mij altijd terug denken aan mijn kindertijd bij mijn grootvader. Die had ook zo een boerderij maar toen werden de koeien nog met de hand gemolken. Ja mooie tijden.
Marina Snackaert (zaterdag, 02 juni 2018 13:53)
Het heerlijke boerenbuiten leven...stiekem jaloers! Blijf schrijven,ik geniet ervan ���
marrek (zondag, 03 juni 2018 20:45)
Mooi geschreven, Mieke. Blijven doen, en blijven melken...